مهندسی تفکر

تفکر به عنوان یکی از باارزش ترین مهارت های مورد نیاز هر انسانی باید از سنین ابتدایی آموزش داده شود.

تفکر با طرح سوال آغاز شده و به شناخت منتهی می گردد. برای این که بتوانیم تفکرمان را مدیریت کنیم لازم است ابتدا بتوانیم سؤالات خودمان را طرح و سپس آن ها را دسته بندی و سازماندهی کنیم. از طرفی توجه به ابعاد غیرواقعی انسانی مثل فکر کردن باعث می شود تا تصویرمان نسبت به خودمان تغییر کند و این تغییر در نگرش و بینش، در برنامه ریزی ها و تصمیم های مختلف زندگیمان تاثیرگذار است.

معمولاً به دلایل مختلف، سؤالات اولیه که در برخورد با حادثه های مختلف از خودمان می پرسیم، ممکن است قدرت لازم را برای یک حرکت فکری و عملی فراهم نسازد. حال فرض کنید که امروز صبح با یک مسئله ی جدیدی مواجه شده اید که پذیرش آن برایتان دشوار است. مثل بعضی حادثه ها یا شنیدن بعضی حرف ها یا دیدن بعضی صحنه ها یا برخورد با بعضی افکار و تخیلات و یا برخورد بعضی افراد و یا هر مسئله ی دیگر

واضح است که ابتدا فکری به ذهنمان خطور می کند، دقت کنید و ببینید که چه فکری است؟ چگونه خطور می کند؟ اگر خوب دقت کنید یک یا چند سوال در ابتدا ذهنتان را مشغول می کند. چند لحظه فکر کنید و بعضی از این صحنه ها را یادآوری کنید و سوالی که در برخورد با آن ها به ذهن شما می رسد یادداشت کنید. فقط کافی است به این سؤال توجه کنید و به اصطلاح آن را مهندسی کنید و مدیریت سوال را تمرین کنید. در هر حادثه ای که اتفاق می افتد خیر و برکتی وجود دارد که می تواند بخشی از آن سهم من باشد.

من چه سهمی دارم؟ چگونه آن را دریافت کنم؟ چگونه از این فرصت به دست آمده استفاده کنم؟ باور کنید در نظام حکیمانه الهی، هر چیزی که وجود دارد و اتفاق می افتد حامل یک موعظه و درس است. خوب فکرکنید و از راه مدیریت سؤال با آن حادثه و رویداد ارتباط برقرار کنید و خیلی مسلط برخورد کنید و بگویید برای من چه آورده ای؟

امام صادق(ع) می فرماید: در هر چیزی پند و عبرتی است به شرطی که صاحب خرد باشید و عبرت بگیرید

خدایا برای تو حرکت می کنیم، تمام سعی خود را به کار می گیریم، هدفمند و پرشور گام برمی داریم و فردا را به تو می سپاریم.