۴۵۲۰۴
با سلام
پسر ۱۱ ساله ای دارم که اتاق جدا دارد اما شب ها حنماٌ باید داخل یا دم در اتاق بمانم تا بخوابد. گاهی مواقع ممکن است ده دقیقه بمانم ولی با اینکه خوابش نبرده اما راضی می شود. البته به اینکه مثلا ۱۰ دقیقه بمونم و برم حتی اگه خواب نرفته باشه، راضی میشه با وجود چراغ خواب.
و حرفش این است که احساس ترس دارد. در طول فصول بخاطر گرما بهار و تابستان من و پسرم در هال می خوابیم اما پاییز و زمستان مشکل داریم. ممنونم اگر در این مورد راهکاری هست بفرمائید.
پاســخ
فقط اعضای سایت میتوانند برای پرسش ها پاسخ ارسال کنند. اگر قبلا ثبت نام کرده اید ورود را بزنید و در غیر این صورت در سایت ثبت نام کنید.
پاسخ از سرکار خانم مردانی- مشاور کودک و نوجوان
با عرض سلام
ضمن تشکر از اینکه مشکلتان را با ما در میان گذاشتید، باید خدمتتان عرض شود که با حضور ایشان در موقعیت هایی که می‌توان آنها را موقعیتهای برانگیزاننده ترس نامید، افکار خود آیندی در ذهنشان فعال می شوند که پس از آن، ایشان علایم اضطراب شدیدی را تجربه می کنند. از آنجا که این حالت هیجانی، حالتی ناخوشایند بوده و تحمل چنین وضعیتی برای شخص دشوار است، ایشان به صورتِ عادتی از یک سری رفتارهای اجتنابی (مانند عدم حضور در اتاق خواب خود) و یا رفتار هایی خنثی ساز (مانند روشن گذاشتن چراغ خواب و یا نبستن در اتاق) جهت کاستن از اضطراب خود استفاده کرده است. با اینکه انجام چنین رفتارهایی در کوتاه مدت می تواند موجب کاستن اضطراب وی شوند، در بلندمدت مانع از آن می شوند که شخص با موقعیت روبرو شده و متوجه شود که افکاری که به ذهنش می آیند افکار غیر منطقی و یا نادرستی بیش نیستند. جهت کمک به این افراد می توان از روش مواجهه تدریجی و یا پلکانی استفاده کرد. به این صورت که موقعیت های نگران کننده و یا اضطراب برانگیز را به‌صورت پلکانی و بر اساس میزان اضطرابی که در شخص به وجود می‌آورند را از کم به زیاد رتبه بندی کنیم. سپس تمهیداتی فراهم کنیم که امکان مواجهه ایشان با آسان ترین موقعیت فراهم گردد. برای مثال ۵ دقیقه در اتاق تاریک با در باز بماند. باید دقت شود که این موقعیت باید سطحی از اضطراب را در ایشان فعال سازد. ولی میزان اضطراب در حدی باشد که ایشان توان مواجهه با آن را داشته باشد. پس از آنکه مواجهه با این موقعیت برای ایشان آسان گردید، مرحله بعد و یا قدم دوم شروع خواهد شد و سپس به همان ترتیب مراحل بعد اجرا خواهند شد. قبل از شروع تمرین های مواجهه، حتماً انگیزه کافی برای شروع چنین تغییری در ایشان به وجود بیاورید. برای این منظور می توانید مزایا و معایب نداشتن ترس و یا حضور جراتمندانه در موقعیتهای مورد نظر را برای ایشان تشریح کنید. ضمن انجام چنین تمرین‌های می توانید به ایشان کمک کنید تا متوجه این مسئله باشد که افکاری که در ذهن ایشان فعال می شوند افکاری بیش نبوده و به هیچ عنوان با واقعیت یکسان نمی باشند. به این مسئله نیز توجه کنید که در بعضی از موارد، کودک از داشتن چنین ترس‌هایی نفعی ثانویه برده و پدر و مادر را با این روش در تصاحب خود قرار می‌دهد. این مسئله می‌تواند از نظر عاطفی برای ایشان ارضا کننده باشد. در چنین مواردی لازم است تا علاوه بر تکالیف مواجهه، نیازهای عاطفی کودک به صورت زیربنایی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.