۴۵۱۴۲

admin_porsesh گفت:

با سلام و تشکر از ارتباط شما
خواهر گرامی؛ فوت هر یک از عزیزان، پروسه ای دارد که چنانچه این مراحل بطور کامل پشت سر گذاشته شوند، مشکلی ایجاد نخواهد شد. بحران سوگ، معمولاً ۶ ماه تا یکسال به طول می انجامد ولی پس از آن، فرد به زندگی عادی باز خواهد گشت. در طول این دوران، ممکن است فرد احساسات متعددی را تجربه کند که علاوه بر خودش، اطرافیان او نیز آزار می بینند. اما شما فقط زمانی می توانید احساس نگرانی کنید که همسرتان به شدت از زندگی باز بماند، فعالیت شغلی و امور زندگی را کنار بگذارد، حالات افسردگی شدید داشته باشد و یا جملاتی به زبان آورد که معمول نیستند. اگر شوهرتان هیچ یک از این حالات را ندارد، جای نگرانی نیست و ایشان به مرور با رعایت نکاتی از سوی شما به زندگی خود بازخواهند گشت. اما اگر دو یا سه مورد از موارد ذکر شده، در مورد همسر شما صدق می کند، با توجه به اینکه ۶ ماه نیز از این حادثه گذشته، ایشان را نزد روانشناس بالینی ببرید.
این دوران ویژگیهای خاصی برای فرد درگیر بحران دارد که شاید از سوی دیگران قابل درک نباشد. همسر تان در این شرایط نیاز به پند یا صحبتهای منطقی ندارند، چرا که در این رویداد، استدلال جایگاه چندانی ندارد و آنچه مهم است احساسات هستند که حرف اول را می زنند. حرفهای شما فقط همسرتان را عصبانی می کند. توصیه می شود بیشتر شنونده باشید تا گوینده. جلوی احساسات همسرتان را نگیرید و آنها را بی اهمیت جلوه ندهید. روی عکسهای پدرشان موضع گیری نکنید. اجازه دهید هرطور که دوست دارند خاطراتشان را مرور کنند. رفتن بر سر مزار پدر هم به ایشان کمک می کند. شما فقط می توانید با ایشان همدلی کرده و نشان دهید او را درک می کنید و برای احساساتش احترام قائل هستید. درست است که این اتفاق نباید باعث شود همسرتان از وظایفش در قبال شما باز بماند، اما اگر در این مدت کمی بیشتر همسرتان را درک کنید، ایشان هم رفته رفته با دیدن واکنش شما تغییر رویه خواهند داد. سعی کنید بدون اینکه مانع همسرتان شوید، برنامه های ملایمی برای شاد کردن زندگی و آرامش ایشان داشته باشید. ورزش، مسافرت، ارتباط با دوستان صمیمی و برنامه هایی اینچنین هم، به همسرتان کمک خواهد کرد.