۴۵۱۳۷
با سلام
سوال من این است که اصلاً نمی توانم با پدرم رابطه خوبی برقرار کنم ولی با مادرم تا حدودی می توانم. نمی دانم دلیلش چیست؟ با برادرم که ۲ سال با من تفاوت سنی دارد هم نمی توانم رابطه خوبی بر قرار کنم در حالی که با برادر های بزرگترم که ۳۰ و ۲۵ ساله هستند رابطه خوبی دارم نمی دانم چه کار کنم؟ نمی دانم آنها مرا نمی فهمند یا من آنها را نمی فهمم خیلی با هم مشکل داریم به طوری که زندگی برایم غیر ممکن شده به طوری که دوست داشتم در این خانه نبودم؟
پاســخ
فقط اعضای سایت میتوانند برای پرسش ها پاسخ ارسال کنند. اگر قبلا ثبت نام کرده اید ورود را بزنید و در غیر این صورت در سایت ثبت نام کنید.
با سلام و سپاس از اینکه سوال خود را با مطرح نمودید.
دوست عزیز؛ فرزندان تا خود پدر و مادر نشوند نمی توانند عمق زحمات والدین را درک نمایند ، مادر معمولا محبتش را نشان می دهد و با کلام و نوازش دل فرزندش را شاد و راضی نگه می دارد اما پدر مسئولیت نان آوری خانه را به عهده دارد و در مقابل کم و کاستی های مالی خانواده ، خود را مسئول می داند ، هیچ پدری نیست که اضطراب سیر کردن شکم خانواده اش را نداشته باشد و در جهت آن تلاش نکند ولی کار در بیرون منزل روحیه پدر را کمی خشک و جدی می سازد و اصولا مردان در ابراز محبت ، بطور کلامی و رفتاری توانائی محدودی دارند . شما شرایط پدرتان را درک کنید مشکلاتی را که با آنها مواجه است را درک کنید و به او حق بدهید اگر کمی جدی و سرد با شما برخورد می کند و به جد بدانید که هیچ دوست و خویشاوندی دلسوزتر از پدر و مادر برای فرزند نخواهد بود ، شما تحصیل کرده اید پس سعی کنید راه رابطه برقرار کردن با والدینتان را بیابید . هیچ کاری نشد ندارد هیچ خانه ای با محبت تر و گرم تر از خانه خودتان نیست . اینکه با برادر کوچک خود رابطه خوبی ندارید تا حدودی طبیعی است اصولا افراد با بالا رفتن سن پخته می شوند شما سعی کنید از خودخواهی های خود بکاهید و گاهی خود را جای بقیه بگذارید و اگر دیگران اشتباهی در مورد شما کردند ، گذشت کنید و اگر خودتان اشتباهی داشتید منطقی اعتراف کنید و سعی در اصلاح آن بنمائید .