۴۵۱۸۶

من دوست همیشگی شما لیسانس ادبیات فارسی و ۳۵ ساله هستم. دو فرزند دارم که یکی از آن ها تازه به دنیا آمده است. بچه ی اولم هم سه سال و یک ماه است. در مورد محبت افراطی از شما پرسیده بودم. در این خصوص می خواستم از دیدگاه روانشناسان به من بگوئید محبت افراطی چیست؟ به من گفته بودید که کارهایی که انجام می دهم را بگویم. مثلاً الان در مورد بچه ی اولم طبق کتاب هایی که خوانده ام نوشته مادر باید صبور باشد و باید در این سن ناز بچه را کشید. مثلاً اگر چیزی می شکند، برای او مجازات و تنبیه در نظر نمی گیرم یا روی دیوارها که خط می کشد تا جایی که می توانم خودم پاک کنم، به او ایراد نمی گیرم. استقلالش خوب است. بچه ی سه ساله، خودش حمام و دستشویی می رود. در کارهای خانه به من کمک می کند. مثلاً با کمک خودم جارو برقی می کشد. ادویه جاتم را قاطی کرده ولی از نظر من ایرادی ندارد. مثلاً دوست دارد که برای کارهای بچه ی دومم به من کمک کند. حتی اطرافیان به من گفته اند خیلی حوصله داری. من با مادرم زندگی می کنم و در خانه زیاد به او آزادی می دهم ولی مادرم اینگونه نیست و نگرانم دچار تناقض شود. مثلاً اگر چیزی خواست و برایش خوب نبود، مستقیم به او نمی گویم نه، بلکه به طور غیر مستقیم سعی می کنم حواسش را پرت کنم. موی پدرش را با وسائل آرایشگاه بچه گانه ی خودش کوتاه می کند. می خواستم ببینم آیا این محبت های من افراطی است؟ یک کتاب هم برای افزایش خلاقیت و دقت بچه ها به من معرفی کنید. همچنین اگر مشاوره ی حضوری دارید، زمان و قیمت آن را به من بگوئید. با تشکر.

پاســخ
  1. admin_porsesh گفت:

    پاسخ
    دوست گرامی نمی‏دانیم چه کتاب‏هایی را مطالعه نموده‏اید، و تصویر مادر خوب در ذهن شما چگونه نقش بسته است؟!
    به نظر شما اگر پلیس هر بار که ما از چراغ قرمز رد می‏شویم، تنها یک سوت بکشد و بعد هم رفع و رجوع خلاف ما را بکند و آشفتگی که به این واسطه بوجود آمده را درست کند، پس از مدتی چه پیش خواهد آمد؟ بله هرج و مرج و عدم پیروی کردن از قانون نتیجه این رفتار پلیس است. برای یادگیری رفتار خوب تا مدتی لازم است یک ناظر بیرونی رفتار ما را کنترل کند، تا هم ما رفتار صحیح را یاد بگیریم و هم اینکه آرام آرام ملکه ذهنی ما می شود.
    به نظر شما وقتی کودکتان روی دیوار خط می‏کشد، رفتارش صحیح است یا نه؟ مطمئناً این رفتار از نظر شما نیز صحیح نیست ولی وقتی شما دیوار را بدون ناراحتی پاک می کنید، کودک فکر می‏کند که این دیوار برای نقاشی است و او می‏تواند رویش نقاشی بکشد و شما آنرا برای روز بعد با پاک کردن، آماده می‏کنید! آن دسته از رفتارهایی که شما برای ما ذکر کردید یعنی در نظر نگرفتن تنبیه برای کار اشتباه، تذکر ندادن رفتار غلط، حواس پرت کردن کودک در مقابل خواسته‏هایش، نامش محبت نیست.
    نمی‏دانم چه کسی برای ما معنی محبت را برابر با عدم بیان نارضایتی تعریف کرده است؟ آیا اگر کسی اشکالات رفتاری ما را بگوید، دیگر نمی تواند با ما مهربان باشد؟ آیا اگر کسی ما را مجازات کرد، دیگر نمی‏تواند به ما محبت کند؟ اگر اینطور باشد که در مهربانی خدا هم نعوذبالله باید شک می‏کردیم. خداوند متعال هم، قهر و مهر را با هم دارد.
    حال اگر می‏خواهید محبت آن هم از نوع متعادل آن را با فرزندتان داشته باشید، می توانید توصیه‏های زیر را اجرا کنید و در ضمن به یاد داشته باشید سهل گیری در امر تربیت برابر با مهربانی نیست. در صورتی که فرزند خود را بجا امر و نهی نکنید، به دلیل اینکه آزادی مطلق برای انجام هر کاری داشته است و هیچ وقت به دلیل اشتباهاتی که انجام داده، نظر مخالف و چهره ناراضی ندیده؛ در آینده ممکن است با مشکلاتی از قبیل عدم توان برقراری ارتباط اجتماعی مطلوب، عدم تمایل به مهد و مدرسه رفتن، گله و شکایت کردن از اطرافیان، مشکل در دوستیابی و … مواجه خواهد شد.
    در مواجه با رفتار اشتباه فرزند می‏توانید عکس‏العمل معقول، ساده و تربیتی داشته باشید به عنوان مثال به او بگویید: «دیوار جای نقاشی کشیدن نیست، می‏توانی روی کاغذ نقاشی کنی، اگر هم خیلی دوست داری می‏توانیم کاغذ بزرگ رولی روی دیوار بچسبانیم و روی ان نقاشی کنی». آیا این رفتار نشان از عدم محبت شما دارد؟ مطمئناً منظور ما نیز لزوماً تنبیه کودک به دلیل رفتار اشتباهش نیست؛ اگر چه در روان‏شناسی به منظور تغییر رفتار از تنبیه مثبت و منفی نیز برای کسب رفتار مطلوب استفاده می‏شود. شما که اهل مطالعه و مداقه هستید و از طرفی ویژگی‏های مورد نیاز برای یک مادر خوب در شما عیان است، مطمئناً دوست دارید به نحو مطلوب تربیت فرزند متعادل و به دور از افراط و تفریط داشته باشید؛ به این منظور حتماً به صورت حضوری درباره سبک فرزندپروری دموکرات از مشاوران راهنمایی بخواهید و همچنین برای برقراری ارتباط محبت آمیز متعادل با فرزند چند راهکار در ادامه برای شما ذکر شده است:
    ۱- تماس و لمس فیزیکی کودک به صورت روزانه از طریق ماساژ، بازی‏هایی مثل نون بیار کباب ببر، شانه کردن مو و …
    ۲- وقت‏گذاری با کودک: از انجا که شما در خانه هستید خوشبختانه این فرصت برای شما فراهم است که وقت اختصاصی با فرزندتان داشته باشید.
    ۳- به فکر نیازهای اصلی کودکتان باشید و در رفع آنها بکوشید.
    ۴- کلام تایید آمیز داشته باشید: به رفتار و گفتار او توجه کرده و نکات مثبت را بیان کنید، حتی می‏توانید زیبایی‏های چهره‏ای او را بیان کنید البته به نحوی که گویا فالله احسن الخالقین باشد نه اینکه زمینه خودشیفتگی را در او فراهم سازد
    ۵- با او بازی کنید و دایم دستاوردهای مثبت او را بیان نمایید.
    در مورد تقویت خلاقیت و تمرکز نیز بحث مبسوطی نیاز است ولی مختصراً قابل ذکر است که این مهارت‏ها از راه بازی بهتر رشد پیدا می‏کند. شما می‏توانید به این منظور از کتاب‏هایی که معرفی خواهیم کرد برای ایجاد صمیمیت بیشتر و آموزش او بهره ببرید. همچنین بازی‏های توپی نظیر دست به دست کردن توپ، زدن توپ به هدف، بازی با راکت نیز از جمله بازی هایی هستند که باعث افزایش تمرکز می شوند. خلاقیت نیز بیش از آنکه آموزشی باشد پرورشی است. شما باید بستری را فراهم نمایید مثلاً محیطی فراهم آورید تا فرزندتان با آزادی کامل و راحت نقاشی بکشد، خودتان از اقلام بازیافتی برای ساخت کاردستی و لوازم مورد نیاز در خانه استفاده نمایید و کلاً در مورد هر موضوع به صورت واگرا فکر کنید یعنی برای هر مساله چندین راه حل پیشنهاد دهید. وقتی محیط کودک خلاقیت ساز شود او نیز خلاق میشود. بعضی رفتارها و کلاس‏ها با چهارچوب‏ها و باید نبایدهای افراطی خلاقیت سوزند، ولی طبیعت فطرتاً باعث بروز خلاقیت می‏شود. کتاب‏های دکترعبدالعظیم کریمی را بدین منظور حتماً ملاحظه بفرمایید.
    کتب پیشنهادی ما برای شما:
    پنج زبان عشق کودکان از گری چاپمن و راس کمپل
    تربیت چه چیز نیست از عبد العظیم کریمی و مجموعه کتاب های ۱۰۱ بازی ترجمه امیر جهانیان نجف آبادی

فقط اعضای سایت میتوانند برای پرسش ها پاسخ ارسال کنند. اگر قبلا ثبت نام کرده اید ورود را بزنید و در غیر این صورت در سایت ثبت نام کنید.