۴۵۱۹۲

admin_porsesh گفت:

با سلام و تشکر از ارتباط شما
در رابطه با سوالی که مطرح کرده اید ما مبحثی را باز می کنیم تحت عنوان ناسازگاری یا دعوای کودکان
فرض می گیریم کودکی با همسالان خودش دعوا می کند و آن ها را کتک می زند می خواهیم ببینیم با این رفتار کودکمان چگونه برخورد کنیم. اگر اینطور برخورد فرزند ما با همسالان خاصی هست لازم هست ارتباط کودک خود را با آن ها مدیریت کنیم. یا قطع کنیم یا کم کنیم یا تعدیل کنیم اما در صورت عدم قطع ارتیاط، یکسری راهکار در این خصوص وجود دارد. اول اینکه زمینه ها را در این خصوص از بین ببرید چون کودکان با فعالیت های خاصی که انجام می دهند مثل نقاشی، کاردستی و بازی های فکری و یا دیدن فیلم و سرگرمی این موضوع باعث می شود زمینه های درگیری و کتک کاری از بین برود. سعی کنید به کودکان سازگاری را آموزش بدهید یعنی نقش همسالش را بازی کنید و در غالب بازی برخورد درست و بدون خشونت را به کودکتان آموزش بدهید. استفاده از داستان هم می تواند در این آموزش مؤثر باشد.
سوم اینکه توجه بیشتری در حالت عادی به کودکمان داشته باشیم. احتمال اینکه دعوا و کتک کاری فرزند ما برای جلب توجه باشد خیلی وجود دارد بنابراین زمان های عادی و زمانی که این رفتارها را ندارد لازم است که توجه بیشتری به کودکمان داشته باشیم تا نیازش به توجه و محبت برآورده شود.
چهارمین کار استفاده از شیوه حواس پرت کردن است. اگر کودک ما در سنی هست که هنوز می توانیم حواسش را پرت کنیم بنابراین با نظارت بر بازی کودک و همسالان در صورت مشاهده عصبانیت و در صورت درگیری باید حواس آن ها را با خوراکی و فیلم و … پرت کنیم.
پنجم اینکه از ساز و کارهای بازدارنده استفاده کنیم. در صورت درگیری و کتک کاری می توانیم مثلاً شانه های کودکمان را بگیریم، به چشم هایش نگاه کنیم و قاطعانه بگوئیم نزن بدون هیچ داد و فریادی
یا حتی می توانیم بین ده تا پانزده دقیقه کودک را از بقیه کودکان جدا کنیم و به فرزند خودمان امکان انتخاب بدهیم که آیا با آرامش و بدون دعوا بازی می کنی یا می خواهی از ادامه بازی محروم شوی؟
با توجه به علاقه بازی کودک با همسالان مطمئناً بازی بدون خشونت را برمی گزیند.
راهکار پنجم استفاده از جریمه است. مناسب ترین جریمه برای کودکی که کتک می زند این است که در مقابل هر بار درگیری یک روز از بازی با همسالان محروم شود.
در صورتی که دو فرزند در منزل داریم که یکی دیگری را اذیت می کند باید اولاً به سن فرزند خودمان توجه کنیم. کودکی که کوچکتر است بیشتر نیاز به جلب توجه دارد و کودکی که بزرگتر است بعضی مواقع مورد آزار و اذیت کودک کوچکتر قرار بگیره بنابراین حساسیت فراوان به مسأله ناسازگاری شان نباید نشان دهیم و زمان ناسازگاری فرزندمان لازم است که ما کاملاً بی توجه باشیم. برای ایجاد ارتباط صمیمانه با فرزندان لازم نیست حتماً مستقیم عمل کنیم چون برای اثبات استقلال خودشان آن ها عکس خواسته ما عمل می کنند. لازم است از فرزند بزرگتر بخواهید که در اظهار علاقه و دوستی به فرزند کوچکتر زیاده روی نکند و نازکشی فراوان ممکن است در تثبیت این عمل تشویق کند. لازم است با یکسری راهکاری میزان سازگاری فرزندان را افرایش داد مثل اعطای مسئولیت های مشترک، جلسات خانوادگی همراه با گفتگو و بازی های گروهی با اعضای خانواده و حتی مسافرت های جمعی خانواده که به فرزندانمان احساس مسئولیت بدهیم در مسافرت ها
در صورتی که متوجه شویم که کودک ما توسط یک کودک دیگری در حال کتک خوردن است حتماً لازم است از کودکمان حمایت کنیم حتی شده بصورت کلامی
اینکه او را در آغوش بگیریم و بگوئیم من اصلاً از اینکه تو کتک خوردی احساس خوبی ندارم و لازم است که ما در این مورد صحبت کنیم که ببینیم مشکل از کجا بوده که کودک حاضر شده کتک بخوره و از خودش دفاع نکرده است.
ناسازگاری فرزندان بخصوص کودکانی که پشت سر هم هستند تا حدود زیادی طبیعی است. ما نمی توانیم این ناسازگاری را ریشه کن بکنیم فقط باید برای ایجاد رابطه سالم بین آن ها کوشش کنیم. لازم است توجه داشته باشیم که ناسازگاری کودکان خالی از فایده هم نیست. ان ها در دعواها و درگیری ها راه دفاع از حق را یاد می گیرند. برای اینکه راه حل مشکل خود را پیدا کنند اندیشه می کنند. در همین ناسازگاری ها هست که با بیان خودشان تخلیه هیجانی می شوند. برای از بین بردن زمینه ناسازگاری های شدید لازم است به چند نکته توجه کنید:
اولاً که تلاش کنید که خودتان هم با همسرتان درگیر نشوید. بچه ها در واقع از ما الگوگیری می کنند. پس مراقب باشید خودتان برای فرزندتان الگوی مناسبی باشید. دوم اینکه از درگیری و ناسازگاری با خود فرزندتان هم پرهیز کنید چون خود این رفتار در حقیقت یک آموزش غیر مستقیم ناسازگاری هست. سوم اینکه هرگز بین فرزندان خود چه در امور مادی و چه در امور معنوی تبعیض قائل نشوید و چهارم اینکه آن ها را با یکدیگر مقایسه نکنید و ویژگی یک نفر را به رخ دیگری نکشید. هرگز یکی را در حضور دیگری به رخ نکشید. اگر می توانید امکانات مستقلی برایشان در نظر بگیرد و اگر امکانی بصورت مشترک در اختیارشان قرار دادید با وضع قانون جلوی تنش ها را بگیرید. استفاده نوبتی ویا استفاده از قرعه هم می تواند مانع درگیری شود
زمانی که می بینیم فرزندمان توسط فرزند دیگری اذیت می شود چند توصیه به شما دارم.
یک موقعیت خانوادگی شما و رفتار شما در زمان بروز مشکل و دوم کودک شما که به شدت به حمایت شما نیازمند است و سوم کودک دیگری که چه بسا به دلیل کودکی و ندانستن نحوه ی ارتباط کودک شما را کتک زده بنابراین شما زمانی که می خواهی همدلی کنی قرار نیست فقط با کودک خودت همدلی کنی و باید کودک دیگر هم در نظر بگیری به شرط اینکه از حمایت کودک خودت صرفنظر نکنی
پس در این مواقع بدون اینکه عصبانی شوید و بخواهید رفتار تحکم آمیزی داشته باشید و یا اینکه بخواهید مقابل به مثل داشته باشید وآن کودک را بزنید و یا پرخاش کنید و یا قضاوت کنید فقط کودک خود را در آغوش بگیرید، نوازش کنید و بدون هیچ گونه نصحیت فقط به او بگوئید که اگر من هم جای تو بودم و کتک می خوردم خیلی ناراحت و عصبانی می شدم همین
کودک دیگر هم اگر بخواهند باز این کار را انجام دهند محکم شانه های او را می گیرید و نگاه قاطعانه ای به او می کنید و فقط به او می گوئید نزن! بدون هیچ توهین و بدون هیچ قضاوت و بدون اینکه بخواهید مقابله به مثل بکنید فقط قاطعانه به او می گوئید نزن