۴۵۲۰۰
با سلام
من پسر نوجوانی دارم که اخیرا وارد سن ۱۳سالگی شده
هر چه می گذرد اخلاق و روحیاتش تند تر می شود به خصوص اینکه بیشتر هم با پدرش سازگاری ندارد. نمی دانم چه کاری انجام بدهم. خیلی نگران آینده اش هستم و هر چه او را نصیحت می کنیم که از الان باید برای آینده اش برنامه ریزی کند ولی فایده ای ندارد. بسیار بایگوش است همه کاری انجام می دهد بجز درس خواندن البته الان در زمان کرونا که خیلی اوضاع درس خواندنش بدتر شده و معلم هم بالای سرشان نیست که حسابی ببرند.
خلاصه که خیلی درگیری و کشمکش داریم. نمی دانم چه رفتاری با او داشته باشیم؟ خودم هم دیگر خسته و عصبی شدم خواهش می کنم راهنمایی مان کنید.
پاســخ
فقط اعضای سایت میتوانند برای پرسش ها پاسخ ارسال کنند. اگر قبلا ثبت نام کرده اید ورود را بزنید و در غیر این صورت در سایت ثبت نام کنید.
با سلام و سپاس از اینکه مشکل تان را با ما در میان گذاشتید.
جهت آشنایی با مشکلات پیش آمده برای شما در ابتدا لازم است کلیاتی در ارتباط با ویژگی های نوجوان مطرح گردد. همان گونه که از کلمه “ویژگی” برمیآید، موارد و مطالب ذکر شده به عنوان “ویژگی” مطرح بوده و به نوعی وجود آنها طبیعی است و همچنین با گذر از دوره نوجوانی خود به خود تغییر میکنند و یا حذف میشوند.
ویژگی های مورد نظر عبارتند از:
– انتقاد از افراد صاحب قدرت؛ با توجه به تفکراتی که نوجوان دارد دیگر مانند گذشته افرادی مانند پدر و مادر و یا به صورت کلی، صاحبان قدرت را بینقص نمی پندارند.
– تمایل به مجادله؛ با توجه به توانمندی های ذهنی و شناختی به وجود آمده در نوجوان، ممکن است که در حوزه های مختلف مذهبی، اجتماعی، اقتصادی و … درگیر شود.
– توجه به خود و آنچه تماشاچی خیالی گفته می شود و نگرانی هایی که در زمینه وضعیت ظاهری فرد برای او به وجود می آید.
– خود محوری و خود را خاص و منحصر به فرد دیدن در کنار آنچه احساس همه کار توانی گفته می شود.
– بلا تصمیمی، که در نتیجه آگاهی نوجوانان از وجود احتمالات به وجود میآید. با توجه به آن، نوجوان خود را در مقابل طیف وسیعی از انتخاب ها میبیند
– دوگانگی در فکر و عمل؛ وجود تناقض هایی در افکار و رفتار ها
– احساس آسیب پذیر نبودن و باورهایی در این زمینه که برعکس بقیه افراد مشکلی برای او پیش نمی آید.
– بحران هویت و سوالها و کنجکاوی هایی در زمینه اینکه “من که هستم؟” و “من که میخواهم بشوم؟”؛ مسئلهای که میتواند او را در مسیرهای مختلف قرار داده و سردرگمی هایی را برای او به وجود آورد.
– گرایش به همسالان؛ تغییر در دوستی ها و گرایش به همسان سازی با همسالان.
این ویژگیها در کنار تجارب هیجانی شدید ویژه دوره نوجوانی میتواند موجبات نگرانی والدین را فراهم ساخته و باعث شود تا ناخواسته شرایطی به وجود بیاید که نوجوان والدین را در مقابل خود احساس کرده و رفتارهای تقابلی و مقابله جویانه و یا سرکشی از دستورات و مقررات خانواده را باعث شود.
لذا لازم است والدین با در نظر گرفتن چنین ویژگی هایی در تعاملات خود موجبات برآورده شدن نیازهای روانشناختی نوجوان را به وجود آورند تا علاوه بر کاهش تنشها به گذار ملایمتر نوجوان از این دوره رشدی کمک کنند.
نیاز هایی مانند به رسمیت شناخته شدن، مورد تایید قرار گرفتن، نیاز به حریم خصوصی، نیاز به خودمختاری، مانند شخصیت توانمند مورد توجه قرار گرفتن و غیره. علاوه بر این، لازم است والدین به گونهای با او برخورد کنند که نوجوان والدین را “با خود” بداند نه “بر علیه خود”. برای این کار والدین باید فضای گفتگو، احترام و مراقبت را به وجود آورند و به نوجوان فرصت دهند تا کنجکاوی های خود را در بستر خانواده و در کنار والدین تجربه کند.
یعنی والدین باید پایگاهی امن برای او باشند و بدون سرزنش، نصیحت، مقایسه، تهدید و ایجاد شرم تجارب وی را مورد توجه قرار دهند و مانند پناهگاهی برای او عمل کنند تا در صورت وجود هر گونه تردیدی در کنار آنان آرامش خود را باز یابد.
در کنار مسائل مطرح شده در ارتباط با انگیزش تحصیلی می توان به این مسئله اشاره کرد که در آموزش مجازی دوران قرنطینه، عنصر مراقبت از طرف معلم خیلی کمرنگ شده است و این مسئله متأسفانه در بسیاری از دانشآموزان موجبات کاهش انگیزه تحصیلی را به وجود آورده است. لذا لازم است در این زمینه با مدرسه در ارتباط باشید و مسئله را با مربیان آموزشی در میان بگذارید. همچنین لازم است به این نکته توجه کنید که در صورتی که این مسئله در سالهای قبل نیز وجود داشته است، تمرکز و توجه ایشان و نیز الگوهای والدینی خودتان در ارتباط با کنترل گری بیش از حد را مورد بررسی قرار دهید. برای این منظور و در صورت لزوم می توانید در سوالات بعدی این مسائل را با ما در میان بگذارید.