۴۵۱۳۵

admin_porsesh گفت:

مخاطب گرامی
همدلی‌ یعنی‌: همان گونه‌ که ‌دیگری‌ می‌فهمد، ما هم ‌بفهمیم! همان گونه ‌که ‌او حس‌ می‌کند، ما هم‌ حس ‌کنیم‌. این مهارت موجب می شود تا به دیگران توجه کرده، آنها را دوست داشته باشیم؛ خود نیز مورد توجه و دوست داشتن دیگران قرار بگیریم؛ و با ایجاد روابط اجتماعی بهتر به هم نزدیک شویم. گاهی اوقات افراد به اشتباه تصور می کنند، تفاهم به این معناست که: «ما با فرد مقابل، کاملاً هم فکر و هم عقیده باشیم.» در حالی که باید گفت: چنین تصوری از پایه و اساس اشتباه است؛ زیرا هیچ گاه نمی توان دو انسان را یافت که به طور کامل شبیه یکدیگر باشند. اختلاف و تفاوت در دیدگاه ها، سلیقه ها، آرزوها، عقاید و علایق، همه و همه امری طبیعی و کاملاً عادی است. اما آنچه این اختلاف و تفاوت را می تواند برای ما، قابل درک و فهم سازد، همان «همدلی» است که به واسطه آن، می توانیم بسیاری از مشکلات ارتباطی خود با دیگران را برطرف سازیم. همدلی به برقراری ارتباط عمیق و صمیمی، به انسان ها کمک بسیاری می کند.
اصول مهارت همدلی عبارتند از:
۱. به صحبت های دیگران خوب گوش کنیم.
۲. هنگامی که کسی صحبت می کند، کار دیگری انجام ندهیم.
۳. خوب گوش کردن یا به عبارت دیگر، گوش کردن فعال، پایه و اساس هر نوع ارتباط سالمی است.
۴. نمی توان هم کتاب خواند، و هم به صحبت های طرف مقابل گوش داد؛ چون بین شنیدن و گوش دادن، تفاوت زیادی وجود دارد.
۵. هنگام صحبت کردن طرف مقابل، به صورت او نگاه کنیم تا مطمئن شود، نسبت به صحبت هایش، هر چند معمولی و عادی، دقت، حرمت و حساسیت لازم را قائلیم.
۶. گاه با اظهار کلماتی چون: بله!، عجب!، خوب !، فهمیدم!، پس این طور!،
به او نشان دهیم که کاملاً به صحبت هایش و آنچه که می گوید، توجه داریم و برای این توجه تمرکز کافی داشته باشیم.
۷. با احساس و عواطف طرف مقابل همراه و هماهنگ شویم:
۸. هنگام همدلی سعی کنیم طرف مقابل خود را درک کنیم؛ آن هم به طور حقیقی و دور از هرگونه تظاهر و تصنعی ریاکارانه، یا از روی اجبار بلکه از روی عاطفه و احساس هماهنگ با طرف مقابل.
مثلاً: هیچ وقت نمی توان با فردی که با صدا و حالتی حزن آلود، در باره مسئله یا موضوع ناراحت کننده ای سخن می گوید، با لحنی شاد و سرشار از سرخوشی سخن گفت، البته عکس این مثال نیز صادق است!
۹. بیشتر اوقات، فردی که از شرایط و مسائل خود سخن می گوید و به شرح مشکلات یا درد دل هایش می پردازد ، قبل از آن که به دنبال راه چاره یا پند و اندرز و یا راهنمایی باشد، نیاز دارد تا مخاطب او، متوجه احساس و حالت و هیجان او شود و موقعیت های احساسی او را درک کند. شما باید با توجهی که نسبت به احساس و هیجان او می کنید، این خواسته را برای وی به اثبات برسانید.
خود را به جای طرف مقابل بگذارید. از دریچه چشم او به مشکلات نگاه کنید. احساسات و موقعیتش را دریابید. در همدلی از جمله های قاطع استفاده نکنیم:
معمولاً شدت ناراحتی و هیجان در فرد نیازمند به همدلی به حدی است که موجبات آزردگی و آسیب پذیری را در او مستعد می سازد. بنابراین باید مراقب بود تا با چنین فردی، با کلمه ها و جمله های قاطع و بُرنده، صحبت نکنیم. چه بسا که در تشخیص احساس و معانی سخنان وی اشتباه کرده باشیم آن وقت به دلیل قطعیت نظر و صحبتی که داشته ایم، نه تنها همراه و همدل او نبوده ایم، بلکه به نوعی وی را آزرده خاطر و منزجر نیز کرده ایم.
اخطار، تهدید، هشدار دادن نیز چون از موضع بالا صورت می‌گیرد، خالی از همدلی است و ممکن است برقراری ارتباط مؤثر را مختل کند.